Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015
Διαδικτυακός εκφοβισμός (CyberBullying)!
Διαδικτυακός εκφοβισμός (CyberBullying)! | My Family
Τι είναι ο παραδοσιακός εκφοβισμός (Bullying);
Ο εκφοβισμός είναι μία επιθετική συμπεριφορά με πρόθεση να βλάψει ένας πιο δυνατός κάποιον πιο αδύναμο, μπορεί να περιλαμβάνει σωματική αλλά και ψυχολογική βία για παράδειγμα: «αν είσαι φίλος με αυτόν κανείς από εμάς δεν θα σου ξαναμιλήσει». Η πιο συνήθης μορφή εκφοβισμού τόσο για αγόρια όσο και για κορίτσια είναι η λεκτική, με τη χρήση υποκοριστικών ή με παρατσούκλια που σχετίζονται με την εμφάνιση ή τον τρόπο που μιλάει κάποιος.
Οι συνέπειες του εκφοβισμού κατά πρόσωπο φαίνεται να είναι τα υψηλά επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και ψυχοσωματικών συμπτωμάτων στα θύματα καθώς και το γεγονός ότι οι μαθητές που έχουν εκφοβιστεί γίνονται λιγότερο αποτελεσματικοί κοινωνικά και έχουν περισσότερες δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις όπως επίσης χαμηλότερες ακαδημαϊκές ικανότητες και απουσιάζουν περισσότερο από το σχολείο.
Πώς εκδηλώνεται:
Περιστατικά παρενόχλησης μεταξύ παιδιών και εφήβων μπορούν να συμβούν με πολύ διαφορετικές μορφές. Δεν εκδηλώνεται μόνο μέσω καυγάδων και επιθετικότητας, αλλά και μέσω διαφορετικών τύπων εκφοβισμού που αφήνουν το θύμα εκτεθειμένο. Αυτοί μπορεί να είναι:
- Λεκτικοί εκφοβισμοί (προσβολές, βρισιές, διάδοση φημών…)
- Ψυχολογικοί εκφοβισμοί (απειλές με σκοπό την πρόκληση φόβου στο θύμα, την απόσπαση χρημάτων και άλλων αντικειμένων ή απλά τον εξαναγκασμό του θύματος να κάνει πράγματα που δεν θέλει)
- Σωματική επιθετικότητα (καυγάδες και ξύλο) καταστροφή προσωπικών αντικειμένων και μικροκλοπές
- Κοινωνική απομόνωση, είτε με την αποτροπή της συμμετοχής του ατόμου σε ορισμένες δραστηριότητες είτε με αγνόηση της παρουσίας του.
Τι είναι ο Εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου (CyberBullying);
Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού, επιθετικότητας, παρενόχλησης, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς που θεσπίζεται και πραγματοποιείται μέσω της χρήσης των ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας, συγκεκριμένα του Διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων και η οποία επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα. Ο όρος cyberbullying δημιουργήθηκε από τον Καναδό Bill Belsey και έχει τις ρίζες του στον παραδοσιακό σωματικό ή ψυχολογικό εκφοβισμό όπου ο στόχος του επιτιθέμενου είναι να προκαλέσει ζημιά ή να βλάψει το θύμα του.
Τι περιλαμβάνει ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου;
- Πειράγματα με στόχο τη διασκέδαση
- Διάδοση άσχημων-προσβλητικών φημών on-line
- Αποστολή ανεπιθύμητων μηνυμάτων (υβριστικά-προσβλητικά)
- Παρενόχληση
- Δυσφήμηση σε τρίτους (άλλους πλέον του θύματος) Μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μηνυμάτων μέσω κινητού, φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο, ιστοσελίδες, blogs, chatrooms κ.ά.
Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου μπορεί να είναι άμεσος ή έμμεσος εμπλέκοντας και άλλα άτομα που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν καν το θύμα. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τον εκφοβισμό μέσω του Διαδικτύου είναι το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο (Electronic Mail), τα Γραπτά Μηνύματα (Text Messaging), οι Ιστότοποι Κοινωνικού Δικτύου (Social Networking Sites), τα Μέρη Συζητήσεως στο Διαδίκτυο (Chat Rooms), τα Blogs, τα Web Sites, ακόμα και τα διαδικτυακά παιχνίδια (Internet Gaming).
Γιατί ο οποιοσδήποτε μπορεί να εκφοβίζει μέσω του Διαδικτύου;
Δυστυχώς, αν και υπάρχουν αρκετές υποθέσεις σχετικά με τους «εκφοβιστές στο διαδίκτυο» στην πραγματικότητα γνωρίζουμε πολύ λίγα σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών και των κινήτρων τους. Πολλοί παράγοντες μπορεί να ωθήσουν ένα άτομο σε τέτοιες συμπεριφορές: η βαρεμάρα, η ανάγκη για επιβολή δύναμης, ο θυμός, η αντεκδίκηση για το ότι κανείς εκφοβίστηκε, η ανάγκη για προσοχή. Ένας άλλος εξίσου σημαντικός λόγος ενδέχεται να είναι ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι πιο ασφαλής από ότι ο παραδοσιακός εκφοβισμός γιατί είναι ανώνυμος και υπάρχουν μικρότερες πιθανότητες να πιαστεί ο θύτης. Τέλος κίνητρο μπορεί να αποτελεί απλά η ευχαρίστηση να προκαλεί κανείς πόνο.
Τι μπορώ να κάνω ως γονέας;
Η επικοινωνία με το παιδί είναι το κλειδί. Είναι σημαντικό οι γονείς να ακούσουν προσεχτικά τι λέει το παιδί για τις online εμπειρίες του και να εξοικειωθούν και οι ίδιοι με το διαδίκτυο, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της ζωής μας, αλλά και να επισκεφτούν τις ιστοσελίδες που το παιδί τους επισκέπτεται. Η δαιμονοποίηση του διαδικτύου σίγουρα δεν ωφελεί κανέναν και ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο της τεχνολογίας που ήρθε και θα μείνει στη ζωή μας. Η εμπιστοσύνη του παιδιού σας στη κατανόηση που θα λάβει από εσάς, χωρίς πανικούς και συναισθηματικές εξάρσεις, είναι η εγγύηση ότι θα σας πλησιάσει με οτιδήποτε το απασχολεί και το επιβαρύνει συναισθηματικά.
Ποια στοιχεία θα πρέπει να ανησυχούν τους γονείς;
Δεν υπάρχουν κάποια «συμπτώματα» μοναδικά για την περίπτωση εκφοβισμού από το Διαδίκτυο. Ο ρόλος του γονιού δεν είναι να παρακολουθεί ως «ντεντέκτιβ» τη συμπεριφορά του παιδιού του αλλά να είναι διαθέσιμος για τα προβλήματα του. Ο γονιός μπορεί να μην έχει το επίπεδο τεχνολογικής επάρκειας και δεξιότητας του παιδιού του. Αρκεί όμως να μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με επίπτωση στα συναισθήματα του (άγχος, θλίψη, φόβος) και να το πλησιάσει ώστε να μάθει τι συμβαίνει. Μην υποτιμάτε το πρόβλημα σκεφτόμενοι ότι είναι κάτι περιορισμένο σε έναν «ψεύτικο κόσμο» – αυτός είναι ένα μέρος της πραγματικότητας της νέας γενιάς και ότι συμβαίνει εκεί έχει άμεσες συνέπειες στην αυτοεκτίμηση των παιδιών μας.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς εάν το παιδί τους πέσει θύμα εκφοβισμού μέσω του διαδικτύου;
Σε περίπτωση που το παιδί πέσει θύμα εκφοβισμού μέσω του διαδικτύου, οι γονείς μπορούν να προβούν σε μία σειρά ενεργειών:
Είναι πολύ σημαντικό να έχουν ενημερώσει τα παιδιά εκ των προτέρων ότι εάν δεχτούν απειλητικά ή προσβλητικά μηνύματα να τα αποθηκεύσουν και όχι να τα διαγράψουν, να κρατήσουν δηλαδή όλα τα αποδειχτικά στοιχεία. Επιπλέον μπορούν οι γονείς να μάθουν στα παιδιά ότι πρέπει ακόμα και να εκτυπώσουν τα απειλητικά μηνύματα που ενδεχομένως λάβουν και βεβαίως να τους τα δείξουν.
Σε περιπτώσεις όπου τα μηνύματα επιμένουν και προέρχονται από άγνωστο αποστολέα, οι γονείς μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και να πάρουν πληροφορίες από την Ασφαλή Πλοήγηση στο Διαδίκτυο.
Πολύ συχνά αρκετοί γονείς ως απάντηση σε ένα περιστατικό εκφοβισμού απαγορεύουν στα παιδιά τους να επισκέπτονται διάφορα sites, κάνοντας αυτό, ενδεχομένως να προφυλάσσουν τα παιδιά από κάποια ενοχλητικά μηνύματα, ωστόσο τα κρατούν μακριά από την εξέλιξη της τεχνολογίας και την προσωπική τους ανάπτυξη.
Σε περιπτώσεις που ένας «διαδικτυακός φίλος» του παιδιού στέλνει μηνύματα προσβλητικά ή με βρισιές μπορεί εύκολα να «αποκλειστεί» από το μειλ του παιδιού.
Συχνά επίσης, ενδέχεται ο θύτης να είναι κάποιος γνωστός του θύματος, σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικό να ενημερωθούν οι γονείς του παιδιού για την συμπεριφορά του ή ακόμα και το σχολείο του εάν πηγαίνουν τα παιδιά στο ίδιο σχολείο. Με βασικό σκοπό να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια το θύμα και να ελεγχθεί και να περιοριστεί ο θύτης.
Εάν το θύμα συνεχίζει να εμφανίζεται αγχωμένο, αποσυρμένο, φοβισμένο είναι σημαντικό οι γονείς να ζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγο ειδικό σε τέτοιου είδους θέματα.
Βιβλιογραφία:
www.hasiad.gr (Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής του εθισμού στο Διαδίκτυο)
www.saferinternet.gr (Κόμβος Ασφαλούς Διαδικτύου)
Διαδικτυακός Εκφοβισμός
Κίνδυνοι: Εκφοβισμός (Cyberbullying)
Περιγραφή:
Πού μπορεί να συμβεί:
Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail)
Στα δωμάτια συναντήσεων (chat rooms)
Σε σελίδες διαμοιρασμού και προβολής βίντεο
Σε ιστολόγια (blogs) ή άλλες ιστοσελίδες που στοχεύουν να βλάψουν άτομα
Αντιμετώπιση:
Εάν πέσουμε θύμα εκφοβισμού, σταματάμε αμέσως την επικοινωνία με το θύτη.
Εμπιστευόμαστε στους γονείς μας ή σε κάποιο ενήλικα τον εκφοβισμό που έχουμε δεχθεί.
Δεν προωθούμε εκφοβιστικά μηνύματα.
Αν γνωρίζουμε κάποιο φίλο που είναι θύτης τον συμβουλεύουμε να σταματήσει.
Φιλτράρουμε ηλεκτρονικά μηνύματα από άτομα που μάς παρενοχλούν και μπλοκάρουμε την πρόσβασή τους στο ιστολόγιό μας.
Περιγραφή:
Εκφοβισμός είναι δυνατό να συμβεί μέσω του Διαδικτύου και περιλαμβάνει εσκεμμένη, επαναλαμβανόμενη και εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε άτομο ή ομάδα ατόμων με σκοπό την πρόκληση συναισθηματικής και ψυχολογικής βλάβης.
Ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός συνήθως έχει τη μορφή ενός εκφοβιστικού, ρατσιστικού, προσβλητικού ή πρόστυχου ηλεκτρονικού μηνύματος, φωτογραφίας ή βίντεο. Κάποιες φορές o εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει στο να περιθωριοποιηθούν και να αποκλειστούν άτομο ή άτομα από άλλους.
Ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός διαφέρει από τα άλλα είδη εκφοβισμού αφού επεμβαίνει στον προσωπικό χώρο του παραλήπτη. Ο εκφοβισμός αυτός είναι δύσκολο να περιοριστεί, αφού δεν υπάρχει περιορισμός ούτε των μηνυμάτων που διανέμονται ηλεκτρονικά, ούτε του αριθμού των παραληπτών που μπορούν να γίνουν δέκτες αυτών των μηνυμάτων. H σύγχρονη έρευνα έχει δείξει ότι το σχολείο, όταν υπάρχει πληροφόρηση και ενημέρωση του προσωπικού, μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (Bhat, 2008).
Ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός συνήθως έχει τη μορφή ενός εκφοβιστικού, ρατσιστικού, προσβλητικού ή πρόστυχου ηλεκτρονικού μηνύματος, φωτογραφίας ή βίντεο. Κάποιες φορές o εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει στο να περιθωριοποιηθούν και να αποκλειστούν άτομο ή άτομα από άλλους.
Ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός διαφέρει από τα άλλα είδη εκφοβισμού αφού επεμβαίνει στον προσωπικό χώρο του παραλήπτη. Ο εκφοβισμός αυτός είναι δύσκολο να περιοριστεί, αφού δεν υπάρχει περιορισμός ούτε των μηνυμάτων που διανέμονται ηλεκτρονικά, ούτε του αριθμού των παραληπτών που μπορούν να γίνουν δέκτες αυτών των μηνυμάτων. H σύγχρονη έρευνα έχει δείξει ότι το σχολείο, όταν υπάρχει πληροφόρηση και ενημέρωση του προσωπικού, μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (Bhat, 2008).
Πού μπορεί να συμβεί:
Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) Στα δωμάτια συναντήσεων (chat rooms) Σε σελίδες διαμοιρασμού και προβολής βίντεο Σε ιστολόγια (blogs) ή άλλες ιστοσελίδες που στοχεύουν να βλάψουν άτομαΑντιμετώπιση:
Εάν πέσουμε θύμα εκφοβισμού, σταματάμε αμέσως την επικοινωνία με το θύτη. Εμπιστευόμαστε στους γονείς μας ή σε κάποιο ενήλικα τον εκφοβισμό που έχουμε δεχθεί. Δεν προωθούμε εκφοβιστικά μηνύματα. Αν γνωρίζουμε κάποιο φίλο που είναι θύτης τον συμβουλεύουμε να σταματήσει. Φιλτράρουμε ηλεκτρονικά μηνύματα από άτομα που μάς παρενοχλούν και μπλοκάρουμε την πρόσβασή τους στο ιστολόγιό μας.
Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015
Λεκτική βία στον εργασιακό χώρο: το προφίλ του θύτη - συναδέλφου
Λεκτική βία: το προφίλ του θύτη
Το προφίλ εκείνων που ασκούν λεκτική βία
Τα ευρήματα τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες δείχνουν ότι οι γονείς είναι άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες για φροντίδα και στήριξη τόσο από κοινωνικούς φορείς, όσο και από ειδικούς ψυχικής υγείας.
Τα ευρήματα τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες δείχνουν ότι οι γονείς είναι άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες για φροντίδα και στήριξη τόσο από κοινωνικούς φορείς, όσο και από ειδικούς ψυχικής υγείας.
-Σοβαρές ψυχικές δυσκολίες (π.χ. πληρούν τα κριτήρια για ψυχιατρικές διαγνώσεις όπως, κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας, σπανιότερα ψυχωσικές διαταραχές.
– Περιορισμένες νοητικές ικανότητες.
– Σημαντική δυσκολία να ελέγχουν τον εαυτό τους και τις παρορμήσεις τους (κυρίως τις επιθετικές).
– Συναίσθημα βαθιάς ανεπάρκειας για την εικόνα του εαυτού τους.
– Έντονες (ναρκισσιστικές) ανάγκες για εξάρτηση και προσοχή από τους άλλους.
(Πηγή: http://el.wikipedia.org/)
Mobbing = «κατ' επανάληψη υβριστική συµπεριφορά, εντός ή εκτός του εργασιακού χώρου.
Το σύνδροµο «Mobbing» στην Εργασία
Ο όρος mobbing προέρχεται από την αγγλική λέξη mob που σημαίνει
επιτίθεµαι, περικυκλώνω, ενοχλώ και εκφράζει σήµερα τη συστηματική
ψυχολογική επίθεση και στρατηγική περιθωριοποίησης που δέχονται στο
εργασιακό περιβάλλον, από τους ιεραρχικά ανωτέρους ή και τους
συναδέλφους οι ανεπιθύµητοι, για διάφορους λόγους, εργαζόµενοι. Ο όρος
χρησιµοποιήθηκε το 1800 από τους βρετανούς βιολόγους, στη περιγραφή
της επιθετικής συµπεριφοράς κατά την πτήση, ορισµένων ειδών
αποδηµητικών πουλιών.
Το 1900, ο ηθολόγος Konrad Lorenz το χρησιµοποιεί για να ερµηνεύσει
την εχθρική συµπεριφορά της πλειοψηΦίας της αγέλης, έναντι των αδύνατων
ζω ων της ίδιας ράτσας.
Ο γερµανός ψυχολόγος Heinz Leyman, ένας ίσως από τους εγκυρότερους
σύγχρονους µελετητές της ψυχολογίας της εργασίας, είναι ο πρώτος, που
στη δεκαετία του '80, αποδίδει τον όρο στην ανθρώπινη κοινωνία,
περιγράφοντας το σύνολο των αρνητικών επιδράσεων στην υγεία, από την
ηθική παρενόχληση στους εργασιακούς χώρους, ως «σύνδροµο mobbing».
Τα τελευταία χρόνια στους εργασιακούς χώρους αναπτύχθηκε ένα νέο
φαινόµενο γνωστό ως σύνδροµο mobbing, το οποίο, αν και η πραγµατική
διάσταση του δεν είναι ακόµα γνωστή, αποτελεί σοβαρό πρόβληµα για την
υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων.
Το σύνδροµο mobbing ορίζεται ως «η άσκηση, στο πλαίσιο των σχέσεων
µεταξύ συναδέλφων ή µεταξύ ανωτέρου και κατωτέρου στην ιεραρχία, µιας
συστηµατικής και διαρκούς επίθεσης σε βάρος ενός προκαθορισµένου
θύµατος προκειµένου να ωθηθεί στο να εγκαταλείψει τη θέση εργασίας του».
Επίσης:
Το σύνδροµο mobbing ορίζεται ως «κατ' επανάληψη υβριστική
συµπεριφορά, εντός ή εκτός της επιχείρησης ή του οργανισµού που
εκδηλώνεται ειδικότερα µε ενέργειες, λόγια, εκφοβισµούς, πράξεις,
χειρονοµίες, τρόπους οργάνωσης της εργασίας και µονοµερή γραπτά κείµενα
που έχουν χαρακτήρα ή σκοπό να προσβάλλουν την προσωπικότητα, την
αξιοπρέπεια ή τη σωµατική ή ψυχική ακεραιότητα του εργαζοµένου κατά την
εκτέλεση της εργασίας του, να θέσουν σε κίνδυνο τη θέση απασχόλησής του
ή να δηµιουργήσουν εχθρικό, εκφοβιστικό, υποτιµητικό, ταπεινωτικό ή
προσβλητικό εργασιακό περιβάλλον».
Ακόμη εκφράζει τη δολιότητα που αναπτύσσεται µεταξύ συναδέλφων και
αποσκοπεί στην εξάλειψη των ανταγωνιστών, µέσα από µια συνεχή
αντισυναδελφική συµπεριφορά».
Ο όρος mobbing προέρχεται από την αγγλική λέξη mob που σημαίνει
επιτίθεµαι, περικυκλώνω, ενοχλώ και εκφράζει σήµερα τη συστηματική
ψυχολογική επίθεση και στρατηγική περιθωριοποίησης που δέχονται στο
εργασιακό περιβάλλον, από τους ιεραρχικά ανωτέρους ή και τους
συναδέλφους οι ανεπιθύµητοι, για διάφορους λόγους, εργαζόµενοι. Ο όρος
χρησιµοποιήθηκε το 1800 από τους βρετανούς βιολόγους, στη περιγραφή
της επιθετικής συµπεριφοράς κατά την πτήση, ορισµένων ειδών
αποδηµητικών πουλιών.
Το 1900, ο ηθολόγος Konrad Lorenz το χρησιµοποιεί για να ερµηνεύσει
την εχθρική συµπεριφορά της πλειοψηΦίας της αγέλης, έναντι των αδύνατων
ζω ων της ίδιας ράτσας.
Ο γερµανός ψυχολόγος Heinz Leyman, ένας ίσως από τους εγκυρότερους
σύγχρονους µελετητές της ψυχολογίας της εργασίας, είναι ο πρώτος, που
στη δεκαετία του '80, αποδίδει τον όρο στην ανθρώπινη κοινωνία,
περιγράφοντας το σύνολο των αρνητικών επιδράσεων στην υγεία, από την
ηθική παρενόχληση στους εργασιακούς χώρους, ως «σύνδροµο mobbing».
Τα τελευταία χρόνια στους εργασιακούς χώρους αναπτύχθηκε ένα νέο
φαινόµενο γνωστό ως σύνδροµο mobbing, το οποίο, αν και η πραγµατική
διάσταση του δεν είναι ακόµα γνωστή, αποτελεί σοβαρό πρόβληµα για την
υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων.
Το σύνδροµο mobbing ορίζεται ως «η άσκηση, στο πλαίσιο των σχέσεων
µεταξύ συναδέλφων ή µεταξύ ανωτέρου και κατωτέρου στην ιεραρχία, µιας
συστηµατικής και διαρκούς επίθεσης σε βάρος ενός προκαθορισµένου
θύµατος προκειµένου να ωθηθεί στο να εγκαταλείψει τη θέση εργασίας του».
Επίσης:
Το σύνδροµο mobbing ορίζεται ως «κατ' επανάληψη υβριστική
συµπεριφορά, εντός ή εκτός της επιχείρησης ή του οργανισµού που
εκδηλώνεται ειδικότερα µε ενέργειες, λόγια, εκφοβισµούς, πράξεις,
χειρονοµίες, τρόπους οργάνωσης της εργασίας και µονοµερή γραπτά κείµενα
που έχουν χαρακτήρα ή σκοπό να προσβάλλουν την προσωπικότητα, την
αξιοπρέπεια ή τη σωµατική ή ψυχική ακεραιότητα του εργαζοµένου κατά την
εκτέλεση της εργασίας του, να θέσουν σε κίνδυνο τη θέση απασχόλησής του
ή να δηµιουργήσουν εχθρικό, εκφοβιστικό, υποτιµητικό, ταπεινωτικό ή
προσβλητικό εργασιακό περιβάλλον».
Ακόμη εκφράζει τη δολιότητα που αναπτύσσεται µεταξύ συναδέλφων και
αποσκοπεί στην εξάλειψη των ανταγωνιστών, µέσα από µια συνεχή
αντισυναδελφική συµπεριφορά».
Εκφοβισμός στον εργασιακό χώρο
Εκφοβισμός στον εργασιακό χώρο
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ο όρος bulling είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού και με τη σωματική ή ψυχολογική βία που ασκείται ανάμεσα στα παιδιά. Ωστόσο στη διεθνή βιβλιογραφία (κυρίως στη Βρετανική και Αμερικανική) εδώ και αρκετά χρόνια απαντάται ο ίδιος όρος για να περιγράψει φαινόμενα βίας μεταξύ ενηλίκων σε χώρους εργασίας. Στην Ελλάδα τέτοιου είδους φαινόμενα περιγράφονται συνήθως με τους όρους «ηθική παρενόχληση» (για να διαχωρίζεται από τη σεξουαλική) ή «επιθετικότητα στο χώρο εργασίας».
Ο εκφοβισμός μπορεί να συμβεί στον καθένα: μπορεί να ασκείται από τη διοίκηση προς έναν εργαζόμενο- στόχο ή από μια ομάδα εργαζομένων προς τη διοίκηση είτε ανάμεσα σε συναδέλφους. Ο εργασιακός «δυνάστης» επιτίθεται άμεσα ή έμμεσα σε έναν εργαζόμενο στόχο ή σε μία ομάδα- στόχο, χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος διαμάχης, με διάφορους τρόπους , πχ:
- Λεκτικές και μη λεκτικές επιθέσεις (βρισιές, αγένεια, υποτίμηση, προσωπική κριτική)
- Αλαζονική συμπεριφορά ή «εκτός ελέγχου» συμπεριφορά κατά τη διάρκεια των συναντήσεων της ομάδας.
- Διάδοση «κακεντρεχειών» για το άτομο-στόχο
- Αποκλεισμός του «θύματος» από ενημέρωση και μέσα που θα διευκόλυναν τη δουλειά του
- Απομόνωση του ατόμου-στόχου από τους συναδέλφους του (φυσική ή συναισθηματική)
Θα πρέπει εδώ να διαχωρίσουμε το bulling από το mobbing, όρο που περιγράφει παρόμοιες συμπεριφορές σε εργασιακούς χώρους που όμως έχουν σκοπιμότητα (για παράδειγμα έχουν ως στόχο να οδηγηθεί το άτομο σε παραίτηση προς αποφυγή απόδοσης αποζημίωσης). Χαρακτηριστικό στο φαινόμενο που περιγράφουμε εδώ (bulling- εκφοβισμός) είναι η απουσία σκοπιμότητας. Αξίζει, στο σημείο αυτό να αναφερθούμε στις κατηγορίες του εργασιακού δυνάστη για να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με τα πιθανά κίνητρά του.
Σύμφωνα με τη Νάνσυ Παπαλεξανδρή, καθηγήτρια Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών οι εργασιακοί δυνάστες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
- Οι «χρόνιοι δυνάστες» είναι άνθρωποι με έντονα στοιχεία αυταρέσκειας που στερούνται ενσυναίσθησης (ικανότητα να μπαίνει κανείς στη θέση του άλλου και να τον συμπαθεί). Σε ιδιαιτέρως ανταγωνιστικά περιβάλλοντα άνθρωποι με αυτά τα χαρακτηριστικά τείνουν να επιβραβεύονται και να προάγονται.
- Οι «ευκαιριακοί δυνάστες» διαθέτουν ανεπτυγμένες κοινωνικές ικανότητες και μπορούν να δείξουν τον «κακό τους εαυτό» όταν θεωρούν κάτι τέτοιο χρήσιμο. Διαθέτουν ικανότητες χειρισμού και ιδιαίτερη ευφυία, γι αυτό και μπορούν να επιδείξουν εξαιρετική καλοσύνη αν αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Σύμφωνα πάντα με την Παπαλεξανδρή πρόκειται για την πολυπληθέστερη κατηγορία και την δυσκολότερη να εντοπιστεί.
- Οι «παροδικοί δυνάστες» χαρακτηρίζονται ως άτομα κοινωνικά αδέξια, που από έλλειψη λεπτότητας ταλαιπωρούν τους άλλους, χωρίς πολλές φορές να το συνειδητοποιούν.
Ο εργασιακός εκφοβισμός χαρακτηρίζεται από κλιμάκωση (οι συμπεριφορές γίνονται όλο και πιο έντονες) αλλά και από εξάρσεις και υφέσεις. Το να αλλάζει ο δυνάστης πρόσωπο για ένα διάστημα, είναι μέρος του «παιχνιδιού», ενός παιχνιδιού που το άτομο- στόχος δε γνωρίζει και ακριβώς αυτή η άγνοια τον τοποθετεί τη μειονεκτική θέση. Οι συνέπειες για το άτομο αργά ή γρήγορα θα φανούν σε ψυχολογικό, συναισθηματικό, ακόμα και σωματικό επίπεδο: έντονο άγχος, έλλειψη κινήτρου για εργασία, απώλεια αυτοπεποίθησης, ψυχοσωματικά ενοχλήματα, κρίσεις πανικού είναι μερικές μόνο από αυτές που αναφέρονται στη βιβλιογραφία.
Το άρθρο θα ήταν ελλιπές αν δεν αναφερόμασταν στις συνέπειες που έχει ο εκφοβισμός για τον ίδιο τον επαγγελματικό οργανισμό: αυξημένες απουσίες μέρους του προσωπικού, συνεχείς αλλαγές προσωπικού, μειωμένη παραγωγικότητα, χαμηλό ομαδικό πνεύμα, απώλεια εμπιστοσύνης εξυπηρετούμενων και ποικίλες άλλες συνέπειες με μεγάλο κόστος.
Συμπερασματικά, ο εκφοβισμός στον εργασιακό χώρο αποτελεί απειλή τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ογανωτικό. Για το λόγο αυτό η εργοδοσία θα πρέπει να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για να καθιστώνται άχρηστες τέτοιυ είδους συμπεριφορές. Η εποπτεία οργανισμών αποτελεί ένα καλό εργαλείο προφύλαξης ή επανόρθωσης , καθώς φέρνει στο φως άλυτες συγκρόυσεις που μπορεί να παράγουν τέτοιου είδους φαινόμενα.
Read more: http://www.genenutrition.gr/index.php/ergasia-kariera/bullying-in-the-workplace.html#ixzz3OAg2qQsE
Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015
Οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι μάθησης ενός κειμένου
http://www.kathimerini.gr/796772/article/epikairothta/episthmh/oi-pio-apotelesmatikoi-tropoi-ma8hshs-enos-keimenoy
Οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι μάθησης ενός κειμένου
TARA PARKER-POPE / THE NEW YORK TIMES
Το πρώτο βήμα προς μία καλύτερη μάθηση είναι απλά να αλλάζεις το περιβάλλον μελέτης από καιρό σε καιρό.
Ισχύει πάντα ότι ένας καλός βαθμός πηγαίνει στον μαθητή που έχει μάθει την ύλη και ένας κακός βαθμός στον μαθητή που απλά δεν διάβασε αρκετά;
Το νέο βιβλίο του Μπενεντίκτ Κάρεϊ, ενός δημοσιογράφου επιστήμης από τους The New York Times, αμφισβητεί την αντίληψη ότι ένας υψηλός βαθμός στις εξετάσεις σημαίνει και πραγματική μάθηση. Υποστηρίζει ότι παρότι ένας καλός βαθμός μπορεί να επιτευχθεί βραχυπρόθεσμα, όταν διαβάζεις εντατικά για ένα διαγώνισμα, το πιθανότερο είναι ότι η περισσότερη πληροφορία θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Ο Κάρεϊ ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι μαθητές ίσως να μη χρειάζεται να διαβάσουν περισσότερο, αλλά απλά πιο έξυπνα.
Ο Κάρεϊ προσφέρει στους μαθητές, μικρούς και μεγάλους, ένα νέο πλάνο διαβάσματος βασισμένο σε δεκαετίες έρευνας πάνω στον εγκέφαλο, τη μνήμη και τη μάθηση. Ανατρέπει την αντίληψη ότι το να «πέσεις με τα μούτρα στο διάβασμα» είναι το μόνο απαραίτητο συστατικό ενός επιτυχημένου μαθητή, και αντ’ αυτού προσφέρει μία εις βάθος εξερεύνηση του εγκεφάλου, αποκαλύπτοντας ακριβώς το πώς μαθαίνουμε και πώς μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα.
«Οι περισσότεροι από εμάς διαβάζουμε και ελπίζουμε πως το κάνουμε σωστά», λέει ο Κάρεϊ. «Ομως τείνουμε να έχουμε μία στατική και στενή αντίληψη σχετικά με το πώς πραγματοποιείται η μάθηση». Για τους αρχάριους, τα μεγάλου μήκους και έντονης συγκέντρωσης διαστήματα διαβάσματος μπορεί να μοιάζουν παραγωγικά, αλλά πιθανότατα οι μαθητές ξοδεύουν την περισσότερη φαιά ουσία τους στην προσπάθεια διατήρησης της συγκέντρωσής τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν αφήνει αρκετή εγκεφαλική ενέργεια για μάθηση. «Είναι δύσκολο να κάτσεις σε ένα σημείο και να πιέσεις τον εαυτό σου να διαβάσει για ώρες», λέει ο Κάρεϊ. «Καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια μόνο και μόνο για να μείνεις εκεί, ενώ υπάρχουν άλλοι τρόποι για να κάνεις το διάβασμα πιο αποτελεσματικό, διασκεδαστικό και ενδιαφέρον».
Το πρώτο βήμα προς μία καλύτερη μάθηση είναι απλά να αλλάζεις το περιβάλλον μελέτης από καιρό σε καιρό. Αντί να κάθεσαι στο γραφείο σου ή στο τραπέζι της κουζίνας διαβάζοντας για ώρες, η εναλλαγή σκηνικού θα δημιουργήσει νέους συσχετισμούς στον εγκέφαλό σου και θα κάνει ευκολότερη τη συγκράτηση της πληροφορίας. «Ο εγκέφαλος χρειάζεται εναλλαγές», λέει ο Κάρεϊ. «Θέλει κίνηση και περιοδικά διαλείμματα».
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται, αποθηκεύει και ανασύρει πληροφορίες μπορεί επίσης να βελτιώσει τις συνήθειες μελέτης σας. Για κάποιους ανθρώπους, το εντατικό διάβασμα για ένα διαγώνισμα μπορεί να αποβεί επιτυχημένο βραχυπρόθεσμα, όταν όμως ο μαθητής συγκεντρωθεί και διαβάσει μόνο μία φορά, δεν στέλνει μήνυμα στον εγκέφαλο ότι η πληροφορία αυτή είναι σημαντική. Ετσι, παρότι το αρχικό διάβασμα των λέξεων του γαλλικού λεξιλογίου ξεκινά τη διαδικασία της μάθησης, το επόμενο επαναληπτικό διάβασμα, ύστερα από μερικές ημέρες, είναι αυτό που αναγκάζει τον εγκέφαλο να ανασύρει την πληροφορία, ουσιαστικά μαρκάροντάς την ως σημαντική και άξια ενθύμησης.
Ενας άλλος τρόπος να στείλεις μήνυμα στον εγκέφαλο ότι η πληροφορία είναι σημαντική είναι να μιλάς γι’ αυτήν. Ζήτησε από έναν νεαρό μαθητή να παίξει τον δάσκαλο βασισμένος στην πληροφορία που έχει διαβάσει. Η αυτοεξέταση και η καταγραφή της πληροφορίας σε κάρτες (flashcards) ενισχύει επίσης τη μάθηση.
Μία άλλη τεχνική για φιλόδοξους μαθητές ονομάζεται κατανεμημένο διάβασμα και σχετίζεται άμεσα με την επιστήμη του εγκεφάλου. Ο Κάρεϊ την συγκρίνει με το πότισμα του γρασιδιού. Μπορείς να ποτίσεις το γρασίδι μία φορά την εβδομάδα για 90 λεπτά ή τρεις φορές την εβδομάδα από 30 λεπτά. Η κατανομή του ποτίσματος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας θα κρατήσει το γρασίδι πιο πράσινο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ερευνες έχουν δείξει ότι για να μάθει και να συγκρατήσει ένας μαθητής πληροφορίες, όπως ιστορικά γεγονότα, λεξιλόγιο ή επιστημονικούς ορισμούς, είναι προτιμότερο να κάνει επανάληψη μία με δύο μέρες μετά το πρώτο διάβασμα. Μία θεωρία προτείνει ότι το μυαλό δίνει λιγότερη προσοχή κατά τη διάρκεια σύντομων μεταξύ τους επαναλήψεων. Ετσι επαναλαμβάνοντας την πληροφορία έπειτα από μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, για παράδειγμα ύστερα από μερικές ημέρες ή μία εβδομάδα, στέλνει πιο δυνατό σήμα στον εγκέφαλο ότι χρειάζεται να συγκρατήσει αυτή την πληροφορία.
H κατανεμημένη μελέτη προσθέτει επίσης συμφραζόμενα. Στο σπίτι, όταν ένας μαθητής προσπαθεί να απομνημονεύσει τους προέδρους των ΗΠΑ, ίσως ακούσει τον σκύλο να γαβγίζει ή το τηλέφωνο να χτυπά. Δύο ημέρες αργότερα, όταν μετακινήσει τον χώρο μελέτης του σε ένα καφέ ακούει τον υπάλληλο να φτιάχνει αφρόγαλα. Τώρα η λίστα των προέδρων ενσωματώνεται στη μνήμη του μαθητή κάτω από δύο πλαίσια, και αυτό ισχυροποιεί τη μνήμη.
Το 2008, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο εξέτασαν 1.300 συμμετέχοντες πάνω σε κάποια ασήμαντα γεγονότα, όπως για παράδειγμα ποιο είναι το όνομα του σκύλου ενός χαρακτήρα που εμφανίζεται στη συσκευασία γνωστών αμερικανικών σνακ. Οι συμμετέχοντες μελέτησαν την ύλη δύο φορές, σε διαφορετικά διαστήματα: κάποιοι σε απόσταση λίγων λεπτών, άλλοι μιας μέρας και άλλοι μιας εβδομάδας.
Από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν, οι επιστήμονες προσδιόρισαν το βέλτιστο διάστημα για να μαθαίνεις μία πληροφορία. Αν το διαγώνισμά σου είναι σε μία εβδομάδα, θα πρέπει να προγραμματίσεις δύο περιόδους μελέτης, σε απόσταση τουλάχιστον ενός ή δύο ημερών. Για παράδειγμα, για ένα διαγώνισμα την Παρασκευή, διάβασε τη Δευτέρα και κάνε επανάληψη την Πέμπτη. Αν το διαγώνισμά σου είναι σε ένα μήνα, κάνε επαναλήψεις μία φορά την εβδομάδα.
Ο ύπνος επίσης, όπως είναι γνωστό, είναι σημαντικό μέρος του καλού διαβάσματος. Το πρώτο μισό του κύκλου του ύπνου βοηθά στη συγκράτηση πληροφοριών, ενώ το δεύτερο μισό παίζει σημαντικό ρόλο στις μαθηματικές δεξιότητες. Ενας μαθητής λοιπόν που έχει διαγώνισμα σε μία ξένη γλώσσα είναι καλύτερα να κοιμηθεί νωρίς για να αφήσει τον ύπνο να τον βοηθήσει στην απομνημόνευση, και να κάνει επανάληψη το πρωί. Για κάποιον που έχει διαγώνισμα στα μαθηματικά, είναι προτιμότερο να κάνει επανάληψη πριν πάει για ύπνο και μετά να αφήσει τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί την πληροφορία.
«O ύπνος είναι ο τελευταίος σκόρερ στη μάθηση», λέει ο Κάρεϊ. «Ο εγκέφαλος είναι έτοιμος να επεξεργαστεί, να κατηγοριοποιήσει και να παγιώσει αυτά που έχεις μελετήσει. Μόλις κουραστείς, ο εγκέφαλός σου σου λέει ότι δεν αντέχει άλλο».
Το νέο βιβλίο του Μπενεντίκτ Κάρεϊ, ενός δημοσιογράφου επιστήμης από τους The New York Times, αμφισβητεί την αντίληψη ότι ένας υψηλός βαθμός στις εξετάσεις σημαίνει και πραγματική μάθηση. Υποστηρίζει ότι παρότι ένας καλός βαθμός μπορεί να επιτευχθεί βραχυπρόθεσμα, όταν διαβάζεις εντατικά για ένα διαγώνισμα, το πιθανότερο είναι ότι η περισσότερη πληροφορία θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Ο Κάρεϊ ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι μαθητές ίσως να μη χρειάζεται να διαβάσουν περισσότερο, αλλά απλά πιο έξυπνα.
Ο Κάρεϊ προσφέρει στους μαθητές, μικρούς και μεγάλους, ένα νέο πλάνο διαβάσματος βασισμένο σε δεκαετίες έρευνας πάνω στον εγκέφαλο, τη μνήμη και τη μάθηση. Ανατρέπει την αντίληψη ότι το να «πέσεις με τα μούτρα στο διάβασμα» είναι το μόνο απαραίτητο συστατικό ενός επιτυχημένου μαθητή, και αντ’ αυτού προσφέρει μία εις βάθος εξερεύνηση του εγκεφάλου, αποκαλύπτοντας ακριβώς το πώς μαθαίνουμε και πώς μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα.
«Οι περισσότεροι από εμάς διαβάζουμε και ελπίζουμε πως το κάνουμε σωστά», λέει ο Κάρεϊ. «Ομως τείνουμε να έχουμε μία στατική και στενή αντίληψη σχετικά με το πώς πραγματοποιείται η μάθηση». Για τους αρχάριους, τα μεγάλου μήκους και έντονης συγκέντρωσης διαστήματα διαβάσματος μπορεί να μοιάζουν παραγωγικά, αλλά πιθανότατα οι μαθητές ξοδεύουν την περισσότερη φαιά ουσία τους στην προσπάθεια διατήρησης της συγκέντρωσής τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν αφήνει αρκετή εγκεφαλική ενέργεια για μάθηση. «Είναι δύσκολο να κάτσεις σε ένα σημείο και να πιέσεις τον εαυτό σου να διαβάσει για ώρες», λέει ο Κάρεϊ. «Καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια μόνο και μόνο για να μείνεις εκεί, ενώ υπάρχουν άλλοι τρόποι για να κάνεις το διάβασμα πιο αποτελεσματικό, διασκεδαστικό και ενδιαφέρον».
Το πρώτο βήμα προς μία καλύτερη μάθηση είναι απλά να αλλάζεις το περιβάλλον μελέτης από καιρό σε καιρό. Αντί να κάθεσαι στο γραφείο σου ή στο τραπέζι της κουζίνας διαβάζοντας για ώρες, η εναλλαγή σκηνικού θα δημιουργήσει νέους συσχετισμούς στον εγκέφαλό σου και θα κάνει ευκολότερη τη συγκράτηση της πληροφορίας. «Ο εγκέφαλος χρειάζεται εναλλαγές», λέει ο Κάρεϊ. «Θέλει κίνηση και περιοδικά διαλείμματα».
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται, αποθηκεύει και ανασύρει πληροφορίες μπορεί επίσης να βελτιώσει τις συνήθειες μελέτης σας. Για κάποιους ανθρώπους, το εντατικό διάβασμα για ένα διαγώνισμα μπορεί να αποβεί επιτυχημένο βραχυπρόθεσμα, όταν όμως ο μαθητής συγκεντρωθεί και διαβάσει μόνο μία φορά, δεν στέλνει μήνυμα στον εγκέφαλο ότι η πληροφορία αυτή είναι σημαντική. Ετσι, παρότι το αρχικό διάβασμα των λέξεων του γαλλικού λεξιλογίου ξεκινά τη διαδικασία της μάθησης, το επόμενο επαναληπτικό διάβασμα, ύστερα από μερικές ημέρες, είναι αυτό που αναγκάζει τον εγκέφαλο να ανασύρει την πληροφορία, ουσιαστικά μαρκάροντάς την ως σημαντική και άξια ενθύμησης.
Ενας άλλος τρόπος να στείλεις μήνυμα στον εγκέφαλο ότι η πληροφορία είναι σημαντική είναι να μιλάς γι’ αυτήν. Ζήτησε από έναν νεαρό μαθητή να παίξει τον δάσκαλο βασισμένος στην πληροφορία που έχει διαβάσει. Η αυτοεξέταση και η καταγραφή της πληροφορίας σε κάρτες (flashcards) ενισχύει επίσης τη μάθηση.
Μία άλλη τεχνική για φιλόδοξους μαθητές ονομάζεται κατανεμημένο διάβασμα και σχετίζεται άμεσα με την επιστήμη του εγκεφάλου. Ο Κάρεϊ την συγκρίνει με το πότισμα του γρασιδιού. Μπορείς να ποτίσεις το γρασίδι μία φορά την εβδομάδα για 90 λεπτά ή τρεις φορές την εβδομάδα από 30 λεπτά. Η κατανομή του ποτίσματος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας θα κρατήσει το γρασίδι πιο πράσινο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ερευνες έχουν δείξει ότι για να μάθει και να συγκρατήσει ένας μαθητής πληροφορίες, όπως ιστορικά γεγονότα, λεξιλόγιο ή επιστημονικούς ορισμούς, είναι προτιμότερο να κάνει επανάληψη μία με δύο μέρες μετά το πρώτο διάβασμα. Μία θεωρία προτείνει ότι το μυαλό δίνει λιγότερη προσοχή κατά τη διάρκεια σύντομων μεταξύ τους επαναλήψεων. Ετσι επαναλαμβάνοντας την πληροφορία έπειτα από μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, για παράδειγμα ύστερα από μερικές ημέρες ή μία εβδομάδα, στέλνει πιο δυνατό σήμα στον εγκέφαλο ότι χρειάζεται να συγκρατήσει αυτή την πληροφορία.
H κατανεμημένη μελέτη προσθέτει επίσης συμφραζόμενα. Στο σπίτι, όταν ένας μαθητής προσπαθεί να απομνημονεύσει τους προέδρους των ΗΠΑ, ίσως ακούσει τον σκύλο να γαβγίζει ή το τηλέφωνο να χτυπά. Δύο ημέρες αργότερα, όταν μετακινήσει τον χώρο μελέτης του σε ένα καφέ ακούει τον υπάλληλο να φτιάχνει αφρόγαλα. Τώρα η λίστα των προέδρων ενσωματώνεται στη μνήμη του μαθητή κάτω από δύο πλαίσια, και αυτό ισχυροποιεί τη μνήμη.
Το 2008, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο εξέτασαν 1.300 συμμετέχοντες πάνω σε κάποια ασήμαντα γεγονότα, όπως για παράδειγμα ποιο είναι το όνομα του σκύλου ενός χαρακτήρα που εμφανίζεται στη συσκευασία γνωστών αμερικανικών σνακ. Οι συμμετέχοντες μελέτησαν την ύλη δύο φορές, σε διαφορετικά διαστήματα: κάποιοι σε απόσταση λίγων λεπτών, άλλοι μιας μέρας και άλλοι μιας εβδομάδας.
Από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν, οι επιστήμονες προσδιόρισαν το βέλτιστο διάστημα για να μαθαίνεις μία πληροφορία. Αν το διαγώνισμά σου είναι σε μία εβδομάδα, θα πρέπει να προγραμματίσεις δύο περιόδους μελέτης, σε απόσταση τουλάχιστον ενός ή δύο ημερών. Για παράδειγμα, για ένα διαγώνισμα την Παρασκευή, διάβασε τη Δευτέρα και κάνε επανάληψη την Πέμπτη. Αν το διαγώνισμά σου είναι σε ένα μήνα, κάνε επαναλήψεις μία φορά την εβδομάδα.
Ο ύπνος επίσης, όπως είναι γνωστό, είναι σημαντικό μέρος του καλού διαβάσματος. Το πρώτο μισό του κύκλου του ύπνου βοηθά στη συγκράτηση πληροφοριών, ενώ το δεύτερο μισό παίζει σημαντικό ρόλο στις μαθηματικές δεξιότητες. Ενας μαθητής λοιπόν που έχει διαγώνισμα σε μία ξένη γλώσσα είναι καλύτερα να κοιμηθεί νωρίς για να αφήσει τον ύπνο να τον βοηθήσει στην απομνημόνευση, και να κάνει επανάληψη το πρωί. Για κάποιον που έχει διαγώνισμα στα μαθηματικά, είναι προτιμότερο να κάνει επανάληψη πριν πάει για ύπνο και μετά να αφήσει τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί την πληροφορία.
«O ύπνος είναι ο τελευταίος σκόρερ στη μάθηση», λέει ο Κάρεϊ. «Ο εγκέφαλος είναι έτοιμος να επεξεργαστεί, να κατηγοριοποιήσει και να παγιώσει αυτά που έχεις μελετήσει. Μόλις κουραστείς, ο εγκέφαλός σου σου λέει ότι δεν αντέχει άλλο».
* Το βιβλίο του Benedict Carey «How we Learn: The surprising Truth About When, Where and Why It Happens» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Random House.
Επικίνδυνες κούκλες; Ο κινδύνος της πρόωρης σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών
Επικίνδυνες κούκλες; Ο κινδύνος της πρόωρης σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών
09:23 | 02 Σεπ. 2014
Τελευταία ανανέωση 13:50 | 03 Σεπ. 2014
Τα προϊόντα που έχουν σχεδιαστεί για παιδιά, όπως είναι τα παιχνίδια, είναι μια μεγάλη βιομηχανία και επηρεάζουν την ανάπτυξη των παιδιών με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, προτείνουν στα μικρά παιδιά που δεν έχουν εμπειρίες ένα ορισμένο στυλ ζωής και αποτελούν πολιτισμικά πρότυπα. Πάρα πολλά παιδικά προϊόντα, όπως κούκλες, ρούχα και καλλυντικά που διατίθενται στα μικρά κορίτσια είναι μικρογραφίες των μεγάλων και αναπαριστούν εικόνες σέξι και σεξουαλικοποιημένων προσώπων χωρίς τελικά να λαμβάνεται υπόψη η ηλικιακή καταλληλότητα κάποιων αντικειμένων, συνηθειών και εξαρτημάτων. Της Δήμητρας Κογκίδου
Τα προϊόντα αυτά δεν προβάλλουν υγιή μηνύματα και πρότυπα για την εξωτερική εμφάνιση και τη σεξουαλικότητα, δεν προσφέρουν ένα υγιές πρότυπο αυτοεκτίμησης, σεβασμού, αποδοχής και αγάπης του σώματος, ούτε προστατεύουν την παιδική ηλικία καθώς δεν δίνουν την ευκαιρία στα κορίτσια να ζήσουν ως κορίτσια έξω από καταναλωτικά πρότυπα.
Πάρα πολλοί γονείς και ψυχολόγοι έχουν από καιρό εκφράσει την ανησυχία του για το φαινόμενο αυτό καθώς με τα ιδιαίτερα σεξουαλικοποιημένα προϊόντα, όπως ορισμένα παιχνίδια, το μάρκετινγκ εκμεταλλεύεται τη φυσική τάση των παιδιών να μιμηθούν τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν ήδη μιμηθεί τα ενήλικα άτομα. Οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ υποστηρίζουν ότι σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν νωρίτερα και ότι όταν απευθύνονται σε παιδιά έως 6 ετών είναι σαν να απευθύνονται σε παιδιά 13 και όταν απευθύνονται σε παιδιά 13 ετών είναι σαν να είναι 20.
Πάρα πολλοί γονείς και ψυχολόγοι έχουν από καιρό εκφράσει την ανησυχία του για το φαινόμενο αυτό καθώς με τα ιδιαίτερα σεξουαλικοποιημένα προϊόντα, όπως ορισμένα παιχνίδια, το μάρκετινγκ εκμεταλλεύεται τη φυσική τάση των παιδιών να μιμηθούν τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν ήδη μιμηθεί τα ενήλικα άτομα. Οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ υποστηρίζουν ότι σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν νωρίτερα και ότι όταν απευθύνονται σε παιδιά έως 6 ετών είναι σαν να απευθύνονται σε παιδιά 13 και όταν απευθύνονται σε παιδιά 13 ετών είναι σαν να είναι 20.
Η τακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να αποκτούν αντικείμενα που τα παγιδεύουν σε μια υποτιθέμενη ωριμότητα, αλλά στην πραγματικότητα η κρίση τους, η γνωστική και η συναισθηματική τους ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με αυτήν. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι κούκλες που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για παιδιά 4 - 8 ετών να συνδέονται τόσο πολύ με μια αντικειμενοποιημένη σεξουαλικότητα των ενηλίκων. Τα κορίτσια μαθαίνουν ότι πρέπει να επιδιώξουν αυτό το τέλειο πρότυπο ομορφιάς, ότι η ομορφιά είναι βασικό συστατικό της γυναικείας ταυτότητας και πρέπει να την κυνηγούν. Γενικά, τα "κοριτσίστικα" παιχνίδια αυτού του τύπου επηρεάζουν αρνητικά την αυτοεικόνα των κοριτσιών, την αυτοεκτίμησή τους και τις μελλοντικές προοπτικές τους στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή.
Για παράδειγμα, υπάρχει σήμερα στις πετυχημένες κούκλες, όπως η Monster High ή η Lalaloopsy μια υπερβολή στο σχεδιασμό που μάλλον ξεκίνησε με την κούκλα Bratz, είναι πιο στυλιζαρισμένες σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, με μεγάλα μάτια, σαρκώδη χείλη, ψηλά πόδια. Οι κούκλες Bratz που είναι ντυμένες με σεξουαλικοποιημένα είδη ένδυσης, όπως μίνι φούστα, δικτυωτό καλσόν και μποά από φτερά, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στα κορίτσια και ενδιαφέρονται για τη μόδα, τη μουσική, τα αγόρια και την εικόνα τους. Προωθούνται στην αγορά με μπικίνι, ή κάνουν για ένα ζεστό μπάνιο, ή αναμιγνύουν ποτά, ή στέκονται στις σανίδες του σερφ έτοιμες για δράση. Οι κούκλες Monster Highθυμίζουν δημοφιλείς ιστορίες με τέρατα και έχουν σχετικά ονόματα, έχουν απίστευτα μακριά πόδια που προβάλλονται από κοντές φούστες, οι αναλογίες του σώματός τους είναι πιο ρεαλιστικές από αυτές τηςBarbie ή της Bratz, αλλά εξακολουθούν να είναι απίστευτα λεπτές, με πολύ λεπτή μέση και στήθος που προβάλλεται έντονα.
Για παράδειγμα, υπάρχει σήμερα στις πετυχημένες κούκλες, όπως η Monster High ή η Lalaloopsy μια υπερβολή στο σχεδιασμό που μάλλον ξεκίνησε με την κούκλα Bratz, είναι πιο στυλιζαρισμένες σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, με μεγάλα μάτια, σαρκώδη χείλη, ψηλά πόδια. Οι κούκλες Bratz που είναι ντυμένες με σεξουαλικοποιημένα είδη ένδυσης, όπως μίνι φούστα, δικτυωτό καλσόν και μποά από φτερά, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στα κορίτσια και ενδιαφέρονται για τη μόδα, τη μουσική, τα αγόρια και την εικόνα τους. Προωθούνται στην αγορά με μπικίνι, ή κάνουν για ένα ζεστό μπάνιο, ή αναμιγνύουν ποτά, ή στέκονται στις σανίδες του σερφ έτοιμες για δράση. Οι κούκλες Monster Highθυμίζουν δημοφιλείς ιστορίες με τέρατα και έχουν σχετικά ονόματα, έχουν απίστευτα μακριά πόδια που προβάλλονται από κοντές φούστες, οι αναλογίες του σώματός τους είναι πιο ρεαλιστικές από αυτές τηςBarbie ή της Bratz, αλλά εξακολουθούν να είναι απίστευτα λεπτές, με πολύ λεπτή μέση και στήθος που προβάλλεται έντονα.
Να μη ξεχνάμε και την παγκοσμίου φήμης Barbie που είναι ένα πρότυπο ομορφιάς με αναλογίες σώματος που είναι αδύνατον να υπάρξουν στην πραγματική ζωή. Το σώμα της Barbie είναι αφύσικο και εξωπραγματικό, με την έννοια ότι δεν είναι συμβατό με το σωματότυπο μιας γυναίκας καθώς είναι ψηλότερη, έχει μακρύτερο λαιμό, μεγαλύτερη περιφέρεια στήθους, λεπτότερη μέση και λιγότερο σωματικό λίπος που ενδεχόμενα την οδηγεί να μην έχει εμμηνόρροια. Παρόλα αυτά η Barbie αποτελεί ένα κοινωνικά αποδεκτό και επιθυμητό πρότυπο ομορφιάς και παρά την αυξανόμενη ανησυχία για τα μηνύματα που μεταφέρουν αυτού του τύπου οι κούκλες στα παιδιά, οι πωλήσεις δεν φαίνεται να επηρεάζονται. Επιπλέον, με τη πληθώρα ρούχων, κοσμημάτων και αξεσουάρ που έχει θεωρείται ως καπιταλιστικό καταναλωτικό πρότυπο.
Στη δεκαετία του '40 και του '50, οι κούκλες ήταν λίγο πιο γλυκιές και ίσως πιο "φυσικές". Πάρα πολλά δημοφιλή παιχνίδια για κορίτσια που υπήρχαν από τη δεκαετία του 70 έχουν υποστεί με τα χρόνια αλλαγές και κυρίως έχει αλλάξει η εμφάνιση των γυναικείων χαρακτήρων και έγιναν πιο σέξι, ροζ και λαμπερές δίνοντας το μήνυμα ότι η εμφάνιση μετράει. Παλαιότερα οι γυναικείες αυτές φιγούρες ήταν πιο αθώες και με σωματότυπο πιο κοντά στο φυσιολογικό, ενώ τώρα είναι πιο αδύνατες, με μακρύτερα πόδια και περισσότερο make-up. Από την αλλαγή αυτή δεν ξέφυγαν και τα ζωάκια. Για παράδειγμα, το δημοφιλές My Little Pony - που πίσω στην δεκαετία του ογδόντα έμοιαζε περισσότερο με άλογο, τώρα έχει μακριά και λεπτά πόδια, μεγάλα μάτια με μακριές ψεύτικες βλεφαρίδες και μια μακριά, κυματιστή χαίτη.
Στη δεκαετία του '40 και του '50, οι κούκλες ήταν λίγο πιο γλυκιές και ίσως πιο "φυσικές". Πάρα πολλά δημοφιλή παιχνίδια για κορίτσια που υπήρχαν από τη δεκαετία του 70 έχουν υποστεί με τα χρόνια αλλαγές και κυρίως έχει αλλάξει η εμφάνιση των γυναικείων χαρακτήρων και έγιναν πιο σέξι, ροζ και λαμπερές δίνοντας το μήνυμα ότι η εμφάνιση μετράει. Παλαιότερα οι γυναικείες αυτές φιγούρες ήταν πιο αθώες και με σωματότυπο πιο κοντά στο φυσιολογικό, ενώ τώρα είναι πιο αδύνατες, με μακρύτερα πόδια και περισσότερο make-up. Από την αλλαγή αυτή δεν ξέφυγαν και τα ζωάκια. Για παράδειγμα, το δημοφιλές My Little Pony - που πίσω στην δεκαετία του ογδόντα έμοιαζε περισσότερο με άλογο, τώρα έχει μακριά και λεπτά πόδια, μεγάλα μάτια με μακριές ψεύτικες βλεφαρίδες και μια μακριά, κυματιστή χαίτη.
Πάντως, προϊόντα τύπου κούκλες Bratz ή σέξι εσώρουχα για τα κορίτσια κάτω των 10 ετών δίνουν το μήνυμα στα κορίτσια ότι "το σεξ είναι δύναμη, είναι εμπόρευμα". Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ χρησιμοποιούν την τακτική με τα σεξουαλικοποιημένα προϊόντα για παιδιά ως έναν τρόπο για να διευρύνουν τη ζήτηση. Επίσης, ανταποκρίνονται στην επιθυμία των κοριτσιών να δείχνουν σέξι, λογική που προωθείται από την ποπ κουλτούρα και μάλιστα θεωρείται μεγαλύτερης αξίας από την εξυπνάδα. Δεν υπάρχουν πολλά μοντέλα ρόλων μεταξύ των εφήβων και ορισμένα περιοδικά προωθούν σέξι εικόνες και στη συνέχεια ενθαρρύνουν τα κορίτσια να αγοράσουν το μακιγιάζ και τα ρούχα για να μοιάζουν με τα μοντέλα αυτά και τις διασημότητες.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών γίνεται όλο και πιο έντονο, τόσο στα παιχνίδια –ηλεκτρονικά και μη -όσο και στις παιδικές εκπομπές και στα παιδικά ρούχα (σεξουαλικοποιημένοι χαρακτήρες, υπερβολικά θηλυκή μόδα, μακιγιάζ σε πολύ μικρές ηλικίες, εξαιρετικά περιποιημένα μαλλιά, μανικιούρ, τακούνια, σέξι ρούχα σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας, υπερβολικά λεπτό σώμα με έντονες καμπύλες, επίμονη ενασχόληση με την εικόνα σώματος, αναπαραστάσεις των κοριτσιών ως "μικρές κυρίες" κ.ά.). Τα κοινωνικά μηνύματα που συμβάλλουν στην σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών προέρχονται όχι μόνο από τα ΜΜΕ και τη βιομηχανία της μόδας, των παιχνιδιών και της ψυχαγωγίας, αλλά και μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων που αναπτύσσουν τα κορίτσια (π.χ., με γονείς, εκπαιδευτικούς, συμμαθητές/τριες κ.ά).
Στο πεδίο της Ψυχολογίας υπάρχουν πολλές θεωρίες που ερμηνεύουν πώς η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών (και των γυναικών) μπορεί να επηρεάσει την ευημερία τους. Πάρα πολλά δεδομένα τεκμηριώνουν ότι σεξουαλικοποίηση έχει αρνητικές επιπτώσεις σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, συμπεριλαμβανομένης της γνωστικής λειτουργίας, της σωματικής και ψυχικής υγείας, της σεξουαλικότητας και των στάσεων και αντιλήψεων. Αν και οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έχουν διεξαχθεί με κορίτσια στα τέλη της εφηβείας, τα ευρήματα είναι πολύ πιθανόν ότι γενικεύονται και σε νεότερες εφήβους και κορίτσια- και μάλιστα εκεί οι επιπτώσεις πρέπει να είναι ακόμη πιο έντονες επειδή η ταυτότητα είναι πολύ περισσότερο ακόμα υπό διαμόρφωση.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για την ψυχική υγεία καθώς και για την προώθηση ενός υγιούς κοινωνικού προτύπου για τα κορίτσια, αλλά δυστυχώς προωθείται από τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, της μόδας και των παιχνιδιών. Πολλές μεγάλες επιστημονικές ενώσεις, όπως η Αμερικανική Ενωση Ψυχολόγων (APA) προειδοποιούν και έχουν αναλάβει εκστρατείες ενημέρωσης για τις επιπτώσεις που έχει να ενθαρρύνονται τα μικρά κορίτσια να υιοθετούν συμπεριφορές που δε είναι συμβατές με την ηλικία τους και τα θέτουν σε έναν πρόωρο σεξουαλικό ρόλο, γεγονός που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία προβλημάτων αυτοεικόνας, αυτοπεποίθησης, στην ανάπτυξη κατάθλιψης και διαταραχών πρόσληψης τροφής. Το προβαλλόμενο ανέφικτο πρότυπο ομορφιάς που δίνει ως μήνυμα η κούκλα Barbie μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τα νεαρά κορίτσια καθώς μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία νευρικής ανορεξίας.
Το ανησυχητικό είναι ότι η διάγνωση των διαταραχών πρόσληψης τροφής (που συνδέονται άμεσα με τη δυσαρέσκεια για την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση) γίνεται σε όλο και μικρότερες ηλικίες κοριτσιών, σύμφωνα με τους ειδικούς στα θέματα αυτά. Πάρα πολλά μικρά κορίτσια αποπειρώνται να κάνουν δίαιτα για να μεταμορφωθούν στα προβαλλόμενα γυναικεία πρότυπα που δε συνάδουν ούτε με την ηλικία τους, ούτε πάντα με την πραγματικότητα.
Σε κοινωνικό επίπεδο, υπάρχει ένα θέμα με το γεγονός ότι τα παιχνίδια – πέρα από το ότι προωθούν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς και τα κορίτσια καλούνται να προσαρμοστούν σε αυτό από μικρή ηλικία -τονίζουν στα κορίτσια πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση και στρέφουν την προσοχή τους στο να θέτουν ως προτεραιότητα την περιποίησή τους και όχι άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους ή άλλες τους δεξιότητες. Αυτό, επιπρόσθετα συμβάλει στην πρόωρη σεξουαλικοποίησή τους και κατά συνέπεια στην αντικειμενοποίηση των γυναικών (Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων (APA), Task Force on the Sexualization of Girls).
Η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε άλλες ομάδες (π.χ. αγόρια και ενήλικες άνδρες και γυναίκες) και στην κοινωνία ευρύτερα. Η έκθεση σε πολύ περιορισμένα ιδανικά της γυναικείας σεξουαλικής ελκυστικότητας μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες σε μερικούς άνδρες να βρουν μια "αποδεκτή" σύντροφο ή να απολαύσουν πλήρως τη συντροφικότητα. Ενήλικες γυναίκες μπορεί να υποφέρουν, προσπαθώντας να προσαρμοσθούν με όλο και νεαρότερα πρότυπα της ιδανικής γυναικείας ομορφιάς. Στις γενικές κοινωνικές επιπτώσεις της σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών μπορεί να ενταχθεί η αύξηση του σεξισμού, ότι λιγότερα κορίτσια ακολουθούν σταδιοδρομίες στον τομέα των φυσικών επιστημών, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών, η αύξηση της σεξουαλικής παρενόχλησης και της σεξουαλικής βίας και η αυξημένη ζήτηση για παιδική πορνογραφία.
*Η Δήμητρα Κογκίδου είναι καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο ΑΠΘ
http://tvxs.gr/news/paideia/epikindynes-koykles-o-kindynos-tis-prooris-seksoyalikopoiisis-ton-koritsion
β ιντεάκι για τα ναρκωτικά - Nuggets
Το Κίουι είναι πουλί. Δεν μπορεί να πετάξει και ζει αποκλειστικά στη Νέα Ζηλανδία. Απειλείται με εξαφάνιση.
Ο Andreas Hykade δημιούργησε ένα βίντεο για τον εθισμό στα ναρκωτικά, με κινούμενα σχέδια.
Ένα Κίουι αρχικά δεν δίνει σημασία σε αυτά που βρίσκει μπροστά του. Στη συνέχεια δοκιμάζει και εθίζεται μέχρι που όλη αυτή η διαδικασία του γίνεται συνήθεια.
Ευφάνταστος τρόπος για να διδάξουμε στα παιδιά μέσα από τα κινούμενα σχέδια το τι ακριβώς συμβαίνει με τα faux ταξίδια του μυαλού.
Ευφάνταστος τρόπος για να διδάξουμε στα παιδιά μέσα από τα κινούμενα σχέδια το τι ακριβώς συμβαίνει με τα faux ταξίδια του μυαλού.
7 λόγοι για να μην ξανακαπνίσεις ποτέ!
7 λόγοι για να μην ξανακαπνίσεις ποτέ!
http://www.lifo.gr/guests/viral/49641
Η νέα καμπάνια που θέλει να πείσει 42 εκατομμύρια καπνιστές στην Αμερική να μην ξαναπιάσουν τσιγάρο
Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) της Αμερικής έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το δεύτερο κομμάτι της αντικαπνιστικής εκστρατείας που αποτελεί τη συνέχεια μιας σκληρής, σοκαριστικής καμπάνιας.
Η εκστρατεία με το όνομα «Συμβουλές από πρώην καπνιστές» έχει σκοπό να πείσει 42 εκατομμύρια καπνιστές στην Αμερική να σταματήσουν το κάπνισμα.
Οι διαφημίσεις αυτές θα παίξουν στην αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε έντυπα, σε διαφημιστικές πινακίδες, στους κινηματογράφους, αλλά και στο διαδίκτυο, στις 7 Ιουλίου.
Η 30χρονη Αμάντα, κάπνιζε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Η νεογέννητη κόρη της, πέρασε πολλές εβδομάδες σε θερμοκοιτίδα.
Ο 49χρονος Brett έχασε τα περισσότερα δόντια του από ασθένεια των ούλων στην ηλικία των 42.
Η 59χρονη Rose, έπαθε καρκίνο του πνεύμονα. Αυτό την οδήγησε σε χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και ακτινοβολία.
Ο Shawn στα 50 του, αναπνέει από το άνοιγμα στο λαιμό του. Νόσησε από καρκίνο του λάρυγγα ο οποίος σχετίζεται με το κάπνισμα.
Ο 45χρονος Brian έπαθε εγκεφαλικό, καθώς το κάπνισμα και ο HIV έφραξαν τα αιμοφόρα αγγεία του.
Η Felicita, είναι 54 ετών. Έχασε όλα της τα δόντια απο ασθένεια των ούλων στην ηλικία των 50.
Η Terrie πέθανε από καρκίνο τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία 53 ετών
Πηγή: www.lifo.gr
http://www.lifo.gr/guests/viral/49641
Η νέα καμπάνια που θέλει να πείσει 42 εκατομμύρια καπνιστές στην Αμερική να μην ξαναπιάσουν τσιγάρο
Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) της Αμερικής έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το δεύτερο κομμάτι της αντικαπνιστικής εκστρατείας που αποτελεί τη συνέχεια μιας σκληρής, σοκαριστικής καμπάνιας.
Η εκστρατεία με το όνομα «Συμβουλές από πρώην καπνιστές» έχει σκοπό να πείσει 42 εκατομμύρια καπνιστές στην Αμερική να σταματήσουν το κάπνισμα.
Οι διαφημίσεις αυτές θα παίξουν στην αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε έντυπα, σε διαφημιστικές πινακίδες, στους κινηματογράφους, αλλά και στο διαδίκτυο, στις 7 Ιουλίου.
Η 30χρονη Αμάντα, κάπνιζε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Η νεογέννητη κόρη της, πέρασε πολλές εβδομάδες σε θερμοκοιτίδα.
Ο 49χρονος Brett έχασε τα περισσότερα δόντια του από ασθένεια των ούλων στην ηλικία των 42.
Η 59χρονη Rose, έπαθε καρκίνο του πνεύμονα. Αυτό την οδήγησε σε χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και ακτινοβολία.
Ο Shawn στα 50 του, αναπνέει από το άνοιγμα στο λαιμό του. Νόσησε από καρκίνο του λάρυγγα ο οποίος σχετίζεται με το κάπνισμα.
Ο 45χρονος Brian έπαθε εγκεφαλικό, καθώς το κάπνισμα και ο HIV έφραξαν τα αιμοφόρα αγγεία του.
Η Felicita, είναι 54 ετών. Έχασε όλα της τα δόντια απο ασθένεια των ούλων στην ηλικία των 50.
Η Terrie πέθανε από καρκίνο τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία 53 ετών
Πηγή: www.lifo.gr
Αφήνετε τα παιδιά σας να πλήττουν;
Αφήνετε τα παιδιά σας να πλήττουν;
Οι γενιές του ’60 και του ‘70 έχουμε βιώσει την πλήξη στο πετσί μας, όταν ήμαστε παιδιά. Ιδίως τα καλοκαίρια, όταν το απομεσήμερο οι γονείς επέβαλαν σιωπητήριο σε όλα τα σπίτια και οι δρόμοι καμίνια, ήμασταν φυλακισμένοι στα δωμάτια μας και ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά. «Βρείτε κάτι να κάνετε ήσυχα» μας έλεγαν και ήταν διαταγή.
Η ανία είναι ένα λεπτό θέμα. Σε προκαλεί να κάνεις κάτι αλλά δεν γνωρίζεις ούτε τι ακριβώς, ούτε πώς. Νοιώθεις νευρικότητα και λίγο φόβο. Μοιάζει επικίνδυνο και αιώνιο. Σαν να πρόκειται να σου κατασπαράξει όλο τον χρόνο και να καταλήξεις να περάσεις μια άδεια και κενή νοήματος ημέρα.
Στο τέλος δεν είχαμε άλλη επιλογή. Φτιάχναμε Legos, χτίζαμε σπίτια με τραπουλόχαρτα, ζωγραφίζαμε, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ένα βιβλίο για να μην τρελαθούμε κοιτάζοντας το ρολόι, παίζαμε φανταστικές ιστορίες και σε λίγη ώρα η βαρεμάρα είχε διαλυθεί σαν ατμός στον πρωινό ήλιο, καθώς εμείς παραδινόμαστε στην έξαψη του παιχνιδιού ή στην πλοκή ενός μυθιστορήματος.
Με τα χρόνια αναγνωρίζω ότι θα ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος αν δεν είχα ανακαλύψει τους δρόμους διαφυγής από την ανία. Δεν θα είχα μάθει να δοκιμάζω καινούργιες εμπειρίες, δεν θα είχα επιδιώξει να γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους δεν θα αναζητούσα το νόημα στα πράγματα. Η ανία με δίδαξε ότι ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να προχωρήσεις μέσα απ αυτή, μπροστά.
Παρακολούθησα το παιδί μου να περνά περιόδους πλήξης και να παλεύει να δραπετεύσει με τον λιγότερο κόπο. Εκλιπαρώντας για τηλεόραση, Nintendo, computer games και οτιδήποτε θα το γλύτωνε άμεσα από την παγίδα της ανίας. Άλλες φορές άντεχα, άλλες φορές υπέκυπτα από τύψεις που δεν είχε αδέλφια, που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο και δεν είχε φίλους στην γειτονιά. Άλλες φορές άντεχα και της έλεγα να διαβάσει ένα βιβλίο κι άλλες πάλι την πήγαινα με το αυτοκίνητο στο σπίτι κάποιας συμμαθήτριας.
Παρόλο που γνώριζα μέσα μου ότι η πλήξη αποτελεί μια προσωπική πρόσκληση στην πρόκληση των δικών μας αναγκών και όχι των δασκάλων ή των γονέων, πολλές φορές υπερνικούσε ο φόβος πως το παιδί δεν θα τον βρει αυτόν τον δρόμο.
Δικαίως φοβόμαστε την ανία και τις αρνητικές της συνέπειες. Πολύς χρόνος και χρήμα , καθόλου στόχοι και πλήξη φτιάχνουν θανατηφόρο μείγμα. Στην προσπάθεια μας να σώσουμε τα παιδιά μας, τα γράφουμε στα σπορ και στα ατελείωτα μαθήματα πάσης φύσεως. Τους επιτρέπουμε απίστευτες ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης και ενασχόλησης με το PC.
Θα ήθελα να είχα αφήσει το παιδί μου να βαρεθεί τότε που ήταν μικρό ακόμη περισσότερο. Να νοιώσει την βαρεμάρα στο πετσί της σαν σπάνια προωθητική ενέργεια. Να μετανιώσει μόνη της, για τον χρόνο που ξοδεύτηκε στην TV και στις οργανωμένες δραστηριότητες. Γιατί στο τέλος μόνο αυτό έχουμε. Εάν δεν τολμήσουμε να φανταστούμε κάτι, δεν μπορούμε να το κάνουμε να υπάρξει στην πραγματικότητα της ζωής μας.
Η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών που έχουμε τολμήσει να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη φαντασία στα παιδιά μας. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου η δημιουργικότητα δεν είναι άλλη μια υποχρέωση μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια, αλλά ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα της επιτυχημένης αντιμετώπισης της πλήξης.
Είναι η διαφορά που έχει να ζωγραφίζεις ενώνοντας τελείες με το να ζωγραφίζεις σ ένα λευκό χαρτί. Στην δεύτερη περίπτωση εσύ ο ίδιος πρέπει να βάλεις την πρώτη τελεία κι αυτό έχει ένα μικρό άγχος για το άγνωστο, γι αυτό που δεν είναι σε ασφαλές πλαίσιο. Έτσι όμως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά ενώνοντας τελείες.
Η πλήξη μπορεί να μας οδηγήσει στους καλύτερους εαυτούς μας
Όταν απαντούμε στην πρόκληση της πλήξης συμβαίνει κάτι μαγικό. Γεννιέται πάθος, Αναπτύσσονται ενδιαφέροντα. Το εσωτερικό απόθεμα δημιουργικής ενέργειας ενεργοποιείται – η ίδια πηγή που αργότερα μας οδηγεί σε μια ζωή με νόημα και ενδιαφέροντα.
Χωρίς αυτή την εσωτερική πηγή, η ανία μπορεί να σπρώξει τα παιδιά σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, τυχαίες επιλογές που τους ξοδεύουν τη ζωή ή σε μια βαρεμάρα διαρκείας από την απουσία επαφής με την δική τους εσωτερική πηγή ενέργειας.
Εάν σωπάσουμε και αφουγκραστούμε για λίγο, μπορεί ν ακούσουμε το κάλεσμα πίσω από την πλήξη. Με την εξάσκηση μπορεί να αποκτήσουμε την απαραίτητη φαντασία ώστε να υψωθούμε από την κενότητα και να απαντήσουμε.
-----------------
Ιφιγένεια Πανέτσου
Το άρθρο αυτό βασίστηκε σ ένα ανάλογο άρθρο της Nancy Blakey που κάπου, κάποτε είχα διαβάσει.
Η Nancy Blakey είναι Αμερικανίδα συγγραφέας και έχει τέσσερα παιδιά.
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Μελαγχολία των Γιορτών
Η Μελαγχολία των Γιορτών
Κάτι συμβαίνει εκεί στις αρχές του Δεκεμβρίου. Ενώ υποτίθεται πως «πρέπει» να περιμένουμε πώς και πώς τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς για να βρεθούμε με τους φίλους και τους αγαπημένους μας, να περάσουμε όμορφα, να ανταλλάξουμε δώρα, να μοιραστούμε στιγμές χαράς με την οικογένειά μας και να νιώσουμε αυτό το αίσθημα της ανάτασης και της ελπίδας, που έχει ταυτιστεί με τα Χριστούγεννα, εμείς διαπιστώνουμε πως δεν έχουμε καμία διάθεση για τίποτα από όλα αυτά.
Βλέπουμε τις δύο εβδομάδες των γιορτών ως ένα «βουνό», που έρχεται κατά πάνω μας γεμάτο υποχρεώσεις, ψεύτικα κοινωνικά χαμόγελα, έξοδα, άγχος για να τα προλάβουμε όλα, αλλά και μοναξιά, θλίψη και, τελικά, ένα επίπεδο και μάλλον απαισιόδοξο συναίσθημα που συνήθως αποδίδεται με φράσεις όπως «άντε να περάσουν οι γιορτές να ηρεμήσω».
Θα μπορούσαμε εδώ να κάνουμε έναν πρώτο λόγο για την εποχική δυσθυμία, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη διάθεση, αυξημένο άγχος, διαταραχές στον ύπνο, διαταραχές στην πρόσληψη της τροφής, μειωμένη αυτοσυγκέντρωση, σχετική ανηδονία (ανικανότητα άντλησης ευχαρίστησης από δραστηριότητες που συνήθως μας αρέσουν), εκνευρισμό, κόπωση κλπ. H εποχική δυσθυμία παρατηρείται κατά κύριο λόγο από το τέλος του καλοκαιριού μέχρι τα τέλη του χειμώνα και αποδίδεται στη μειωμένη ηλιοφάνεια, που χαρακτηρίζει την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα. Μία ιδιαίτερη μορφή εποχικής δυσθυμίας, είναι η μελαγχολία των γιορτών, που συνήθως επηρεάζει περισσότερο ανθρώπους που ζουν μόνοι, είναι ηλικιωμένοι, έχουν βιώσει κάποια σημαντική απώλεια, αντιμετωπίζουν ήδη ένα πρόβλημα που τους έχει επιβαρύνει συναισθηματικά ή ψυχολογικά, ή που δεν έχουν ένα υποστηρικτικό κοινωνικό περιβάλλον.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτοί που επηρεάζονται από τις γιορτές. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων βιώνει τον ερχομό των γιορτών με άγχος, φόβο και αρνητισμό. Τα Χριστούγεννα είναι μία περίοδος του χρόνου που στο συλλογικό μας ασυνείδητο έχει αποτυπωθεί με όρους λάμψης, χαράς, δώρων, ξέγνοιαστων εξόδων, κατανάλωσης, διακοπών, «καλών» ρούχων, περιττής πολυτέλειας. Από παιδιά μεγαλώσαμε με μεγάλες προσδοκίες για τις γιορτές των Χριστουγέννων και όσα αυτές θα μας έφερναν. Και ως παιδιά, συνήθως (αλλά όχι πάντα), αυτές οι προσδοκίες λίγο-πολύ εκπληρώνονταν. Είχαμε διακοπές από το σχολείο, το σπίτι μύριζε όμορφα, δεχόμασταν δώρα από τους γονείς και τους συγγενείς, συμμετείχαμε σε οικογενειακές και φιλικές γιορτές, οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις χαλάρωναν, το σπίτι ήταν όμορφο και στολισμένο, όλα ήταν ωραία και λαμπερά. Σήμερα πλέον, ως ενήλικοι, το πρότυπο αυτό έρχεται να συγκρουστεί ηχηρά με την πραγματικότητα, και μάλιστα σε αρκετά επίπεδα.
Κατ’ αρχάς, έχουμε την πραγματικότητα των τελευταίων ετών στη χώρα μας: η ανεργία, το μειωμένο εισόδημα και η δυσοίωνη κοινωνική και πολιτική κατάσταση γύρω μας λειτουργούν ως επιβαρυντικοί παράγοντες για τις απογοητεύσεις, τα προσωπικά προβλήματα και τις απώλειες που όλοι μας αντιμετωπίζουμε στη διάρκεια της ζωής μας. Όταν έχουμε εξαρτήσει την χαρά από το λαμπερό «περιτύλιγμα» της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων και ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας αυτό το περιτύλιγμα, είναι επόμενο να νιώθουμε απογοήτευση, θλίψη ή ακόμα και θυμό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν μόνοι, χωρίς κοινωνικό περίγυρο, οι οποίοι νιώθουν «παρείσακτοι» και ξένοι μέσα σε αυτό το κλίμα της συντροφικότητας και της αγάπης των γιορτών. Άλλοι πάλι, έχουν χάσει το αγαπημένο τους πρόσωπο και οι γιορτές τους θυμίζουν περασμένες ευτυχισμένες στιγμές, επιβαρύνοντας ήδη το πένθος και την θλίψη που βιώνουν. Κάποιοι άνθρωποι αγχώνονται ενόψει των οικογενειακών συγκεντρώσεων, γνωρίζοντας ότι πολύ συχνά αυτές καταλήγουν σε έντονες διαφωνίες, συγκρούσεις και αλληλοκατηγορίες, οι οποίες εκτοξεύονται ένθεν κι ένθεν πάνω από το εορταστικό τραπέζι. Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς νιώθουν «υποχρεωμένοι» να αντεπεξέλθουν σε όλες τις απαιτήσεις του δικού τους κοινωνικού περίγυρου, βάζοντας τον εαυτό τους σε διαδικασίες ατέρμονων προετοιμασιών, άσκοπων εξόδων και συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις και εορτασμούς που δεν έχουν να τους πουν απολύτως τίποτα.
Κι όμως. Ο καθένας μπορεί να ζήσει τα Χριστούγεννα, όπως και κάθε άλλη εποχή του χρόνου, όπως ο ίδιος πραγματικά νιώθει και μπορεί. Τίποτα δεν μας είναι επιβεβλημένο ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε σε ένα πρότυπο, που δεν μας ταιριάζει – ψυχικά, συναισθηματικά ή οικονομικά. Τα παιδιά, που συνήθως είναι και η αφορμή για την γέννηση πολλών ενοχών αναφορικά με την αδυναμία μας να τους αγοράσουμε τα δώρα που επιθυμούν ή τα ταξίδια που θα ήθελαν, ικανοποιούνται με πολύ λιγότερα πράγματα από αυτά που νομίζουμε. Αλήθεια, ποιος από εμάς θυμάται ως αξέχαστη ανάμνηση εκείνο το πανάκριβο δώρο που μας χάρισαν σε κάποια γενέθλια ή Χριστούγεννα, όταν ήμασταν παιδιά; Οι περισσότεροι θυμόμαστε την αίσθηση της αγάπης, της ασφάλειας και της ζεστασιάς που εισπράτταμε από εκείνες τις γιορτές και το άνοιγμα των δώρων κάτω από το δέντρο, χωρίς καμία αποτίμηση του οικονομικού τους κόστους. Ας τους χαρίσουμε λοιπόν αναμνήσεις: Ας τα αγκαλιάσουμε, ας τους χαρίσουμε τον χρόνο μας, βόλτες σε Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, ωραίες ταινίες στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση, τα αγαπημένα τους φαγητά και τις λιχουδιές που προτιμάνε, ας τα αφήσουμε να κοιμηθούν αργά.
Αν είστε ή νιώθετε μόνοι, εκμεταλλευτείτε τις ημέρες αυτές κάνοντας δώρο τον εαυτό σας και την εργασία σας σε κάποια εθελοντική οργάνωση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αίσθημα πληρότητας από αυτό που χαρίζει η προσφορά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Σε κάθε περιοχή, σε όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις, οργανώνονται συσσίτια και παζάρια από διάφορους φορείς και οργανώσεις. Πέραν του ότι θα γνωρίσετε νέους ανθρώπους, θα έχετε την ευκαιρία να προσφέρετε και να λάβετε ζεστά χαμόγελα ευγνωμοσύνης από κόσμο που δεν γνωρίζετε (και που ίσως δεν γνωρίζατε καν ότι υπάρχει). Η ανιδιοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο επιστρέφει πολλαπλάσια ικανοποίηση, η οποία, αν το επιτρέπουν οι ρυθμοί σας, μπορεί να συνεχίσει να εκφράζεται και μετά το πέρας των γιορτών. Αν αυτό που σας έχει λείψει είναι η ηρεμία, τότε αφιερώστε χρόνο για τον εαυτό σας. Πηγαίνετε βόλτες, κοιμηθείτε λίγο περισσότερο, απορρίψτε ευγενικά προσκλήσεις σε δείπνα και συγκεντρώσεις με ανθρώπους που θα σας επιβαρύνουν ψυχολογικά και συναισθηματικά, συναντηθείτε με φίλους που το τελευταίο διάστημα δεν έχετε δει, αρνηθείτε να σκορπιστείτε σε δραστηριότητες που δεν σας γεμίζουν. Μην στολίσετε το σπίτι αν δεν το νιώθετε. Μιλήστε με την οικογένειά σας, επικοινωνήστε τους αυτά που νιώθετε και ζητήστε τους τον χώρο που χρειάζεστε. Χαρίστε στον εαυτό σας την πολυτέλεια του να κάνετε μόνο αυτό που σας γεμίζει- και ίσως διαπιστώσετε πόσο σημαντική είναι τελικά αυτή η προτεραιότητα στον εαυτό σας.
Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, πέραν των όσων αρνητικών βιώνουμε όλοι μας, μας δίνουν την μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψουμε στα βασικά και την ουσία της ζωής. Που δεν έχουν να κάνουν με την εικόνα, το οικονομικό κόστος και το επιφανειακό περιτύλιγμα, αλλά με εμάς τους ίδιους και τους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν. Άλλωστε, περισσότερο ίσως από ποτέ άλλοτε, βιώνουμε πολύ καθαρά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο ή αυτονόητο στη ζωή μας. Εκείνο που έχει αξία είναι εκείνο που μας χαρίζει πληρότητα και νόημα, ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου. Ας αφήσουμε τις μεγάλες προσδοκίες στην άκρη, αφού σπανίως τελικά εκπληρώνονται και ας χαρούμε αυτά που είναι σημαντικότερα για εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους.
______-
~Α. Αποστολοπούλου, Ψυχολόγος
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)